Gedicht 01  

Verloren Gevecht

Altijd zei jij: "Ik hou van jou"
Totdat ik zei, dat er een kindje komen zou
Toen was het uit met jouw gedachte
Alleen omdat ik een kind van jou verwachtte
Ik dacht dat jij óók gelukkig zou zijn
Dat was je niet, dat deed me zo'n pijn
Je hebt me toen verlaten
Mijn smeken mocht niet baten
Jij had mij nooit écht bemind
Maar ik moest verder leven voor mijn kind
Jij wilde je niet meer met mij bemoeien
Mijn kind zou zonder vader opgroeien
Wáárom heb je toch gelogen....
Wáárom heb je me zo bedrogen....
Maar ik moest verder leven
om mijn kind geluk te kunnen geven
Hard heb ik moeten vechten
voor mijn financiële rechten
Honger heb ik voor het kind geleden
Vaak heb ik in mijn eentje gebeden
En gehoopt dat jij terugkomen wou
zodat mijn ongeboren kind gelukkig worden zou
Toen kwam die met al die pijn
dat ik moeder geworden zou zijn
De bevalling was voorbij
Ik was gelukkig, totdat men zei;
"We hebben alles nog gedaan,
maar uw zoontje in van ons heengegaan"
Alles werd mij zwart voor mijn ogen
Ik kon het maar niet geloven
Ja, bittere tranen heb ik gelaten
Nu had iedereen me verlaten
Ik kon en wou niet meer leven.........
Samen met mijn kindje hebben ze mij
aan de donkere aarde gegeven