Gedicht 13

 

Dit leven is het leven ervan niet waard
het gaat met veel verdriet gepaard
Ik ben dit leven zo zat
het is een diep en duister gat
Ik leef van dag tot dag
in de hoop dat het niet al te lang duren mag.

Nóóit ben ik eens alleen
altijd loopt er wel iemand om me heen.
Juist dán voel ik me zo eenzaam
want dan kan ik niet naar mijn eigen droomwereld gaan.

Ik moet steeds zo lang wachten
om alleen te kunnen zijn met mijn gedachten
Wáárom laten ze me toch niet alleen met mijn dromen
hopend dat ze ooit uit zullen komen....

Dat is een wereld van mij alleen
daar kan ik met niemand anders heen.
Misschien ben ik wel heel erg laf
maar elke nieuwe dag is voor mij een straf.

Ik zou willen slapen en dromen
voor altijd....zodat er géén nieuwe dag zou komen
Ik heb de mensen niets meer te geven
mijn leven is slechts óverleven..............

 

Terug naar gedichten index