Gedicht 2
Liefde is als porcelein
Het kan zo vreselijk breekbaar zijn
Constant moet je blijven geven
als je de liefde wilt laten leven
Liefde is als een zwervend kind
het sterft als het geen voedsel vindt

In de liefde vul je elkaar altijd aan
moet je altijd achter je partner blijven staan
Soms begrijp je elkander niet
en dat geeft dan veel verdriet

Soms wíl je elkaar ook niet begrijpen
en zou je er het liefst tussenuit willen knijpen
Soms is liefde ook haat en nijd
maar daarna komt dan altijd grote spijt
Als je er maar altijd aan blijft denken
dat je jouw geliefde niet bewust mag krenken

Maar leef wél altijd je eigen leven
ook al zul je nog zoveel om de ander geven
Want ook al is echte liefde nog zo mooi
je kúnt niet leven in een kooi
Ook al is die kooi van zuiver goud
dat is iets, dat je echt geen leven lang volhoudt

Blijf vrij, blijf jezelf, laat je niet vastleggen aan boeien
want dan zal je liefde voor altijd doodbloeien
Zorg dat je nóóit je eigen persoonlijkheid kwijtraakt

Geloof me maar, ik heb het óók meegemaakt...