Ik heb mijn vader niet verloren
Alles wat hij me zei, dat blijf ik horen
In het leven gaf hij me veel
Van wat ik ben, is hij een deel
Ik kom hem overal nog tegen
in wat ik doe en in wat ik juist láát
Hij was en blijft voor mij een zegen
waarvan het spoor steeds verder gaat
Maar al leeft hij verder in mijn hart
blijft hij van mijn leven altijd een part,
ik mis zijn aanwezigheid, zijn liefde en zijn lach
al was dat iets, wat ik niet al te vaak meer zag
De laatste tijd was zijn leven een enorm lijden
en natuurlijk was het einde niet te vermijden
Het deed zo'n pijn om te zien hoe hij streed
en niets anders meer dan vechten om adem deed
Ik vond het zo gemeen
waarom juist hij....?
Hij betekende zóveel voor mij
Het is al zo lang geleden, ons afscheid
Maar nog steeds hoor ik zijn stem, die zegt.."ha, meid"
Ik mis hem op de markt, als ik haring ruik
als ik in het zonnetje kijk naar een mooie bloemenstruik
Zelfs als ik kijk naar mijn eigen zoon
hij zet zijn voeten net zo idioot neer als "ouwe Toon"

Ik zou hem zo graag even aan willen raken
even zien en ruiken, voelen of een praatje met hem maken
En al weet ik dat dit een egoïstische wens is
het is niet anders, omdat ik hem vreselijk mis...........