Gedicht 5

Nooit meer zijn lach
Zal het missen ooit verdwijnen?
Zal de zon ooit weer schijnen?
Zal het zónder hem ontwaken
je ooit minder kunnen raken?

Nóóit meer een kus, nóóit meer zijn lach
Alles gaat terug naar die ene dag
Als verdoofd probeer je te accepteren
dat je het zonder hem moet proberen
Je sleept je elke dag voort
denkend aan elk klein woord
dat hij tegen je heeft gezegd
de ruzies die jullie hebben bijgelegd
Die lieve gebaren, onverwacht
de bloemen die hij je soms bracht
de kleine dingen die je zo konden storen
wat zou je ze nu graag nog eens willen horen

Hoe kun je zo doorgaan zónder hem?
hoe moet het verder zonder zijn stem?
Je ziet en hoort hem telkens weer
Het gemis wordt niet minder, alleen maar méér

Je voelt je gebroken en verscheurd
mensen zeggen "je hebt nu genoeg getreurd"
Maar hoe kunnen ze weten van het verdriet
als je er aan denkt dat je hem nooit meer ziet?

Zolang hij in jouw hart zal zijn
zal elke vreugde vermengt zijn met pijn
wetend dat je door moet gaan
met in je ziel altijd die traan

De liefde die je bij hem vond
zijn nu littekens van een diepe wond
Maar het vertrouwen dat hij je heeft gegeven
maakt nu dat je door moet gaan met leven

En al ben je hem in dit leven dan echt kwijt
zijn herinneringen en liefde leven in je voort.......voor altijd